Senin Sağır Duvarların Vardı

önce duvarlar ördün kendince
kapısı penceresi olmayan
karanlıklarda kaldın
ateşlere verdin dört bir yanı
korkuların vardı seni aşan
yanmaya başladığında anladın
ağladın ağladın
sıcaktı her yer
oysa sen üşümeye başladın



bağırdın birden
içinden bir şeyler koparcasına
senin sağır duvarların vardı
kendi ellerinle ördüğün
ki duyuramadın sesini
bağırdın
duymadılar seni



sen kendine bile duyarsızdın
çokluğun içinde yalnızlığını yaşarken



önce nefeslerin sıklaştı
bir an nefessiz kaldın
gözlerin tek noktaya baktığında
belkide ölüyorum sandın



tanrıdan bir el istedin
senin sessiz duvarların vardı
ve ateşler
ve göz yaşları
ve korkuların



kurtulmak istedin
kendine olan tutsaklığından
kaçamadığın
prangaların vardı
hep o
duygularını zincirlediğin



duvarların sana yükselirken
kıramadın zincirlerini
geceler yastığına ıslandı
göz yaşların büyüdü içinde
yalnızlığın korkuların ve sen
boğulmaya başladın
bir gece daha sabah olurken