Senin Yokluğun

Donuyordum
Sanki zemherinin o soğuğunda
Yaşıyorum sensizliğin buzullarında
Yaşıyordum

Ağlıyordum
O büyük ailede kimsesizdim
Büyük şehirde yalnız kalmışcasına
Tüm dünyada tek yaşarcasına
Ağlıyordum yalnızlığıma

Perişandım
Ölüme en yakın dım
Deli fıratın içine atlarcasına
Tavan daki ipi boynuma takarcasına
Ölmüşken nefes alırcasına

Damarlarım dan akan kan
Yokturdu bedenimde
Kalbim sensizlik pompalıyodu
Dilim sensizliği konuşuyodu
Ruhum yoktu bedenimde
Onun yerine sensizlik kök salmıştı
Dallanmış budaklanmıştı
Koca çınarlar gibi

En güzel rüyalarım sensizlik olmuş
Enkötü kabuslarımsa sen
Senin yokluğun