Senle Yaşamaya Mecburum

Yağmurlar gibiyim bazen gökyüzünde
Berrak saf sular gibiyim
Bazen de yeryüzündeyim
Kimsesiz çocuklar gibiyim
Masum çaresiz ve de sessiz

Ben dönüşüm içindeyim
Bir döngü gibiyim sadece
Issız sokakta gezerim bazen
Çaresiz kuşlar gibi uçarım gökyüzünde
Ferhat gibi geçerim dağların ortasından
Güle âşık bülbüller gibiyim

Ben dalda kiraz gibiyim
Güneşe baktıkça olgunlaşırım
Dalda iki kiraz kaldıkça yaşarım
Yalnızlığa terk edilmekten korkarım

Anlamsız gelir bazen hayat bana
Gözlerine baktıkça ben dönerim hayata
Senin sesini duydukça demlenirim
Seninle olgunluğa ererim

Kıyamam bazen bakmaya sana
Senin üzülmene dayanamam
Saçından saç eksilse duramam
Seni unutmaya yaklaşamam

Ben acayip yirmilik çocuğum
Yüreğinde seni besleyen
Büyüdükçe büyüten varlığım
Ben sen oldukça yaşayan canım

Sessiz yaşarım, çaresiz kalırım
Belki sefil olur yaşarım
Ben sensiz yaşayamam
Sensiz yol alamam bir başıma

Semalarda gezerim bazen
Deryalarda yelken alırım
Rüzgâr olur dağlara eserim
Ama sensiz anlam bulamam kendime

Zamana bırakamam ben hayatımı
Evvelden düşmanımdır benim
Gayrı dayanamam kendi halime
Bak hele ses ver sesime

Boynum büktürme bana
Yüreğimi söktürme bana
Gönderme beni çatı katına
Yaşayacak günlerim var benim

Kalbime sen vur kilit
Sakla yüreğinde sevgimi
Bırakma tut rüzgârımı
Ben senle yaşamaya mecburum....