Senli Gülüşlerin Yollara Dursun/ Gözlerim

Bir b/akayım şu alemin keyfine
acıya koşan ellerin havaya dursun
geç kalmışlığına doyma gözümün yaşına
dünya düzeni kuruludur elin s/özünle

sonlanır süretin endamına bakarken tek kalırsın yalnızlığına
kayıp ilanı anlatır gazeteler seni cihana

tarih sayfasında bir yaprak misali her mevsim ayrı renk
güneşe küsmüş yüzünle b/akarsın bir duvar ağlar hüzünlere

seni düşündükçe vakit yürek deryasına çalkalanırken
sal kendini kuytu bir köşede saklanmış yollara kalırsın

yorgun gözler bir nişan taşı
ibret eyle
yola dönüşü olmayan güzergahlara savrulur kent sokakları
ve yitirilen günlerin arta kalan ay gecelerimden doğarsın

yazgınım kaderine
düşüne sarılsanda yokluğun açılan cennet kapısı
ışıklı dıyarlara kal bu gece
yanarım geçmişe k/özünle alevin zemberi sabaha açılan hüzünlerin
gözüme açılan yollarım kapalıysa
düşlerimle hasretin koynumda yatarım bir ömür
unutmadan

ve korkularımla savaşırken ellerine gül bağlar
yüzünde gülüşler serperim ölüm gelmiş saatler durduysa
senli gülüşlerin hatırına yollara koyulur gelirim Nazlı baharıma
sen yüreğimden parça parça dökülen sularınla yıkanırsın

yürek telleriyle sızısı çekelir göğsümde
sevdam yaşanır yeşili nehir kokan bozkırına
ömüre bedel verilen gözlerindeki dökülen yaşlar
senli gülüşünle yollara dursun gözlerim

23*01*13*Karataş*