Senmişsin...

Gönlümün binalarını yıkan müthait senmişsin...
Suyuma zehir katan,kanıma girip beni saran senmişsin... ...
Görebildiğim sen değil sensizlikmiş,sen neymişsin...
Gece vakitlerinde beni böyle dümdüz eden rüzgarınmış,
Üstten iki düğmesi açık gömleğimin içinde canıma okuyan,
Kalbimin içindeki senmişsin...
Yürürken kalırdı yerde izim,
Hangi sözümden geçtim,
Kalbinden silindi ismim,
Beni terk edip giden senmişsin...
Şimdi başım ellerimin arasında bir öğlen vaktindeyim,
Bugünde hüzün çöker gene üstüme,
Gidişinden sonraki günlerden biliyorum,
Ben şimdi yalnızlar saatindeyim,
Yelkovanıda dert akrep'ide...
Benim derdim zamansa,
Yaralarım zamanla kapanacaksa,
Zaman her şeyime ilaç olacaksa,
Benim zamanımda senmişsin,
Benim derdimde,
Ne bu zamanı ileri sarabilirim,
Ne bu derdi başımdan atabilirim...
Düşüncelerimden defolup gitmeyen
Senmişsin...