Sensiz 166.günümden

yılmadım seni sevmekten asla yorulmadım
o buluştuğumuz yerdeyim ben...hani seni orada bırakmıştım
hergün kalbimin azap çekmesine gönlüm el vermiş
kaybettiğim zaman sadece beni kendimden bezdirmiş
ama kalbimdeki sana zerre zarar gelmemiş...

kulakların çınlarsa birgün bir yerlerde aklına getir ki
ben seni her solukta anmaktayım
gece rüyama girdin yine masum yüzünle,
o sımsıcak anne şevkati gibi ellerinle..
sadece yüzümü sevdin ve baktın
ve bir daha arkana bakmadan gittin

çıkmıyorum artık o caddeye
neden diye sorma bilmiyorum..
rahatım hiç iyi değil tahmin ediyorsundur
sensiz ben harabedeyim
gelip o beni harabeden çıkarmak için gücün yetiyor mudur?

pencereye çıkıyorum,bakıyorum
dışarısı sıcak ben hala kışı yaşıyorum
herkes gülerken ben surat asıyorum
birde o sevgilileri görünce
aklıma seni getiriyorum

sensizlik şimdi o kadar çok zor ki
yaşayamıyorum...galiba artık
yıldızlara bakyorum senin hayalini gördüm sanki
söyle sen benden gittin mi ki?
eğer öyle zannediyorsan yanılıyorsun

kalbim kaybetse de umudumla kazanmaya çalışıyorum
sensiz bu 166.günümü yenmeye çalışıyorum