Sensiz Ankara

Yine yalnızlık yine hüzün.
Issız yaz akşamında.
Sokaklar boş caddelerde kör ışıklar loş.

Sıkıcı bir hava geçmiyor zaman.
Dertler vermiyor aman.

İnsanlar bitkin perişan.
Gülmüyor yüzler.

Arabaların eksoz sesleri kısık.
Oturmuyor kadınlar bina önlerinde.
Anneler seslenmiyor çocuklara.

Esmiyor rüzgar ötmüyor kuşlar.
Alışveriş yapmıyor insanlar.
İşten geliyor babalar kapanıyor evlerine.
Parklar sessiz .

Sevgililer dolaşmıyor el ele.
Buluşmuyorlar gizli gizli köşelerde.

Komşular konuşmuyor balkondan balkona.

Çocuklar oynamıyor.
Sürmüyorlar bisiklet.
Kavga etmiyor küçük çocuklar.
Ağlamıyor bebekler.
Kızmıyor babalar çocuklarına.

Yaşanmıyor aşklar.
Karşılıksız sevdalar.

İnsanlar bir telaş içinde.

Anladım ki her şeyin bir sebebi var.

Sensiz Ankara.
Sessiz Ankara.

Şiirlerin Boynu Bükük Kalmaması Dileği ile...

Saygılarımla