Sensiz Hayatımdan Çıkardım Beni

Kaç kere denedim,kaç kere yapmak istedim,
Benimle beraber yakmayı tüm resimlerini,
Güneş müfrezeleri geceyi işgal ederken,
Silp atmayı kafamdan en güzel hayalini,
Geç de olsa anladım,boşa kürek çektiğimi.

El ele gökkuşağının yedi renginde yürüdüğümüzü,
Dünya üzerinde bir tek birbirimizi gördüğümüzü,
Tek acıyla iki kişi üzüldüğümüzü...
Gönlüme binlerce kez unut diye söyledim...
Unut hepsi yalan/Onlar sadece,benim mavi düşlerim.

Küçük şeylerle avutup durdu kendini,çocuk huzurum,
Aynı şehirde olduğumuzu bileyim yeter...
Nefes alışını hissedeyim yeter...
Son kez güldüğünü göreyim yeter...
Gönül sevgide açgözlüdür,bunların hiç biri yetmezki ruhum.

En sonunda yürek kapımı sıkıca kapattım...
Gördüm hain aynalarda çaresizliğimi,derin kederimi,
Bir de sensizliğimle,gereksizliğimi...
İşte o zaman ben de yaptım gereğini...
Sensiz hayatımdan çıkardım beni...