Sensiz İlk Bayramım Anne

Annem;
Sensiz ilk bayramım bu,
Sabah uyandırırdın ya bizi , kalkın derdin ya...
Bende kızardım erkenden neden uyandırıyorsun diye,
Bugün sesini çok aradım anne...
Babam uyandırdı bizi senin yerine,
Hiç söylenmeden kalktık biliyor musun....
Babam belli etmemeye çalışsada ağlıyordu,
Belliki oda özlemişti seni, oda arıyordu sesini...
İlk işimiz sana gelmek oldu,
Yaklaştım yanına , uyan anne dedim biz geldik,
Elin yerine toprağını öptüm, ellerin gibi sıcacıktı...
Anlatmaya başladım sonra,sana...
Marmara ünüversitesine geçmeye hak kazandığımı,
Ama abimden ayrılmak istemediğim için istemediğimi söyledim...
Biliyodum kızıcağını,
Ama ondan ayrılmak istemedim...
Babam çok özlüyor bizi, sende gittin ev bomboş ,
Ama senin hayalindi anne , bizi istediğimiz yerde görmek...
Bak oldu annem..İkimizde istediğimiz yerdeyiz...
İkimizde edebiyat okuyoruz...
Aslında gönül ablayı seviyorum...
Babamın yanlızlığını alıyor sanki,
Ama ona anne diyemiyorum..
Çünkü benim zaten bi annem var..Başkasına söyliyemiyorum,
Üzülüyor kırılıyor biliyorum ama yapamıyorum işte...
Hep yarım kalıyor sevinçlerim...
Hep içime atıyorum ..Çünkü biliyorum sen içimdesin,
Beni dinliyorsun..Hissediyorum..
Annem seni çok özledim ben...Ağlamıyorum merak etme,
Sadece gözlerimden yaşlar akıyor...
Dönüyoruz hafta sonu Balıkesir'e..
Okul malum annem...Babama iyi bak olurmu??
He bide..Bayramın kutlu olsun anne...
Benimde sensiz ilk bayramım kutlu olsun...

Anneciğime...