Sensiz İstanbul

İstanbul artık dar geliyor bana sevgili
Her sokak arasında hayaline çarpıyorum
Her rüzgar çıktığında misk-i amber gibi
Kokunu boydan boya dört bir tarafta duyuyorum

Yemek yediğimiz,oturup eğlendiğimiz mekanlar
Bir bir yolumu kesip benden hesap soruyorlar
Bitti diyemiyorum...Gitti diyemiyorum
Bir başkasının kollarında mutluluğu buldu diyemiyorum

Her yağmur da binlerce melekle iniyor gözyaşlarım yeryüzüne
Yar yüzünde ki o bakışı, o gülümsemeyi unutamıyorum
Dudaklarından dökülen her söz kulaklarım da hala
O ses... o dağ esintisi sesini sevgili unutamıyorum

İstanbul'a aşık oldum senden ötürü vazgeçemiyorum
8.5 şiddetinde büyük bir deprem gibi her gün..
Dalga dalga, katre katre büyüyor içimde yokluğun
Ayrılık rüzgarını...O son bakışını unutamıyorum

İstanbul benim canımı alsın artık dayanamıyorum
Gözlerinde ki okyanusta boğulmak vardı ya..
Ama ben sensizlik denizin de çırpınıyorum
Ne ölüyorum buz gibi kesiliyor bedenim
Ne de yaşıyor şen şakrak sensiz şu bedenim

Hep bir arada kalmışlık, hep bi yalnızlık
Dudaklarının kıyısına kaç kulaç kaldı bilmiyorum
Bldiğim tek bir şey varsa eğer sevgili
Ben seni çok özledim...
Unutamıyorum...