Sensiz Olamam
bu sorgu
bitmeyen kışın son vurgusu
cevaplamazsan yıkılırsın
bütün büyüleri
birbirine sarıp
sahte bilmişliklere versen
yapsan da istediğini zaman zaman
olmadığı vakit
sen sırtına kendini yük eder
zorluklarla türkü gibi dudaklarda mühürlenirsin
bir kardelenin
renklerinde
acizliğini karaya bularsan
çıkamazsın asla
o derin kuyudan
ve benim sıcacık bakan sağımdan
ve benim en iyi yanımdan
sevgilimsin ancak bu kadar çok canımı yakma
utanıyorum aşktan
at üzerimden bu olmazı desem
bu soğuğu bu soluğunu
istemesem
yine de olur mu bilmem varlığın
belki yok olursun
solarsın
istersem
farkettirmeden
gidersin belki, eğer dilersem
öylesine sabırsız
öylesine beklerken seni
aradan bin yıl geçiyor sanki
benim zamanıma göre uçuyor gün
gelmiyor bir daha asrın
yitiriyorum git dediğimde
ellerini
sarı sonbaharlara kazıyorum
sözlerini
eskiden
herşey güzeldi
ama o anlar seninleykendi
yeniden
erguvanlar
kokularını pencereme doldursa
bir umut doğabilir kalbime incecikten
evet
yalnız senin sesinle canlanabilirim
yaşayabilirim
bu ölü doğa
yaprak yılgınlığı sesinle biter
bir tek seninle
aydınlanabilir evimin karanlığı...
seni sevebiliyorken ben
böyle sevgisiz, sevilmeden
gidemezsin hiçbir yere sen, kendiliğinden...
11.01.13
Nezih şiirini tebrikler ediyorum sevgili şairem ... Öyle hoştu ki ...
Sanki bir kaç yıl sonra imza gününde ikimiz de bizi okuyan hayranlarımızla söyleşi yapacakmışız gibi geldi bir an canım arkadaşım. Eğer öyle olursa, 15 yıllık arkadaşlığımızın destanını yazmış oluruz, hem de yaşarken...
Yedi yaşından beri tanıdığım o güzel yüreğini, şiirlerinle daha da çok sevdim 🙂
naif dokunuşlarla şiirdi içtenlikle beğenimi bıraktım...