Sensiz Olmuyor

Bulutları sevdiğim doğrudur,
ama rüzgarları da severim ben...

Savrulanlar arasına karışmış duygularım var,
hayallerimi de katarım içine bazen...

Anılarım her daim yanımdadır,
Taşımaya üşenmem mesela,
Ya ben türünün son örneği,
Ya sen kırılmış bir vazo,
Ne yapıştırsak olur, ne tamir etsek!
Solgun sonbahar akşamları gibiyiz...
Numune olarak yaşamaya devam,
Hasret acısından ölmez isek!


Sulu bakışlarımı da saklıyorum senden,
Görmemelisin...

Maske mi, takmış oluyorum?
Soru bu ise, cevabım evet!
Kızma bana bu yüzden,
Bir çok şey var ki saklanmaz!
Unutma, erkekler ağlamaz!
Bu söze de gülüyorum,
Sensizliği yudumlayıp içerken!

şiirlerime sığınıyorum...

İnandıklarım da oluyor bazen,
Kalbimin inanamadıkları da,
Sınır güvenliğini aşıp kaçtılar!
Oysa uzun cümleler kuruyordum,
Yokluğun sıvışınca, bana kaldı, hem yazdım, hem okudum...

Banyo havlusuna düşen gözyaşlarımı,
Aynadan başka kimseye göstermedim...

Olmadığın geceler ağlatmaya yetiyor zaten!

Bir de hem kalbime, hem kalemime yapışan şu şiirler!

Öyle kaybetmişim ki kendimi,
Bir şarapçıya bile dökebilirim içimi,
Saçmalıyorum kabul ediyorum,
Konuşacak kimse yok!
Bir tek kırpık bilir derdimi!

İstesem anlatacak adam mı yok,
Var elbet, beni de seven ve dinleyen,
Ama anlatılır mı ki, her dert!
Basıyorum küfürleri bazen,
Ne olur idare et!
Gülüşlerini sakladığım gibi,
Ağlamayı da seviyorum,
Sessizliğe gömülsün aşkım,
Ben her şeye razıyım,
Saklamaya ne hacet!
Nasıl olsa duyacaksın!

Her şey bir kenara da,
Sensizlikten kalbim soluyor,
Göz yaşlarımla mı sulasam!
Hasret mi döksem dibine,
Kararsız kalıyorum,

Sensiz hiç bir şey olmuyor...