Sensizken

Güneş ne kadar sıcak olsa da ısıtmıyor beni
Akşamları sensizken nasıl da parlıyor yıldızlar
Oysa seninleyken
Yanımda sen varken ne kadar sönüktü onlar
Bulutlar beyaz belki ama
Asla bembeyaz olmuyor yokluğunda
Rüzgar yine esiyor burada akşamüstleri
Ama ferahlatamıyor insanı.
Kalbimde sevgin büyüyor her saniye
Hasretin de öyle
Nefes alıyorum sensizken de
Ama bir daha almak istemiyorum nedense
Kuşlar yine şarkı söylüyor dallarında ya da uçarken
Hep beraber
Ama söyledikleri sevgimizin şarkısı değil
Ayrılığı anlatıp duruyorlar
Yaramı deşiyorlar işte gittikçe
Bilemiyorum bunlar neden?
Neden tat vermiyor hayat sensizken?
Bir yol bulup gelmek istiyorum sana
Aklımda kalan yıldız gözlerinden...