Sensizliğe Dökülürse İçim

"Göz bebeğimdeydin
Şiddetli bir sağanakta
Kirpigimde sallanıp düştün.!"





Gözlerin ölüm kadar kaçak dövüşüyor
Geceye bin ah yükledim
Acımı okşayıp sustum.!





Yüreğimin kıyılarında bıraktım
Her adımda acıtarak beni
Kim bilebilir ki içimin yangınını
Bakmayın yüzümün güldüğüne





Şu hayat denen kargaşada
Bir arpa boyu yol gidemedim
Hep yaralarım serildi yollara
Bir ileri, bir geri hep aynı yerde dönüp durdum
Çiğneyip gitmek vardı
Göze alamadım, yalnızlıktı saçlarımı yolup
Dizlerimi kanatarak döven
Ve sızıp kaldım
Bir kitap dolusu söylenmemiş söze





Üstüme gelme yorgunum.!
Bu aralar; aklım ve yüreğim kavgada
Dilimi, damağıma iliklemeden
Büyük harflerle konuştum
Aklım karışık, duygular havada.!





Korkuyorum.!
Ya sensizliğe dökülürse içim, üşürüm
Aklımın odaları penceresiz.