Sensizliğe Fobim Var Benim

ertelenmiş duygularım var benim,
ağırlığınca...
sevinçsiz gülüşlerim var gökkuşağında.
kar tanesinin sıcaklığında üşümüş ellerim.
gün biter, günler geçer...
gülüşün kalır bende.
yokluğun sürüklenir gökyüzündeki gri bulutlarda,
ve ben hep gölgene sığınırım,
çaresiz...
ayrılıklarımızın toplamıdır ömrümüz eyy sevgili...
yarım kalan bir şiir belkide.
sen gidersin, her şey gider benden.
bir sensizlik düğümlenir boğazıma,
hıçkıra hıçkıra seni yazarım kağıtlara,
yokluğun mu bu kadar acı ?
yoksa...
yoksa yok musun geçekten ?


kaybederken, kazanmayı mı öğretiyor hayat bize,
yoksa kazandıklarımızı kaybetmenin marifeti mi bu ?
hem kaybettim,
hem adına şiirler yazdım, boylu boyunca...
hangi uçurtmanın ipine takıldı aklın ?
ipler senin elinde olsa ne olur şimdi ?

gel,
gel etme sevdiğim,
beni ayrılıkların şairi etme...
tüketme beni, gel gitme.
sensizlik çok yüksek eyy sevdiğim.
sensizliğe fobim var benim, beni uçurumlara itme...