Sensizliğe İsyanım
Sendin arkana bakmadan bırakıp giden
Ardında gözyaşları hiç dinmeyen bir ben bıraktın
Oysa söyleyecek o kadar çok şeyim vardı ki
Neydi hatam nerede yanlış yaptım bilmeden
Sendin beni sensizliğe mahkum eden
Öl desen ölmez miydim yeterdi tek kelimen
Bizim şarkımızı dinliyorum hani çok severdin ya sen
Şimdi sensizliği hatırlatıyor
Günden güne ölüyor bu beden
Sendin beni anlamsız yere terk eden
Şimdi kaybol o yalan tozpembe sevgilerin de
Umurumda değil desem de kandırmış olurum kendimi
Evet hala aşığım sana ilk günkü gibi
Boş ver sen salak aşığın tekiydim işte
İnandım o yalan sözlerine
kankam basarılarının artarak devamını dilerim. İlk yazdığın şiirle son yazdığın şiir arasında dağlar kadar fark var. Hep demişimdir: Kazık yedikçe olgunlaşır, güçlenirsin. Keydan okursun. Kankam sen bir çok şeyi ispatladın yolun açık senın ve diliyorumki bundan sonrada açık olur. saygılarımla