Sensizliğe Rağmen

Ezberden değil yürekten sevebilmek seni,
Gözyaşının buğusuna adını yazabilmek,
Sisli bir günde bedeninin gölgesinde yürüyebilmek belki,
El ele koşmak oksijene doğru...
Yüreğinin esareti altında
Rahatça nefes alıp vermek...
İşte budur sevgili;
Sensizliğe apaçık meydan okumak...

Karanlığa inat doğdurabilmek güneşi,
Ve aydınlatabilmek kalbimin her metre karesindeki seni...
Yalnızlığın hücra noktasından
Emin adımlarla yürüyebilmek gözlerine doğru...
Ve yokluğunun huzuruna erişebilmek...
İşte budur sevgili;
Sensizliğe apaçık meydan okumak...

Yalnız sokaklarda sensizliğe sarılmak,
Yokluğunu unutmak mesela...
Yağan yağmurda
Sen'li şiirler söyleyip
Çocukça gülmek...
Ve umudu yeşertmek çorak avuçlarda
İşte budur sevgili;
Sensizliğe apaçık meydan okumak...

Severken doludizgin,
Hatırlamamak bir an sevilmediğini.
Olumsuz yüklemlerde dahi yaşamak:
Ve yaşamak aslında
İşte budur sevgili;
Sensizliğe apaçık meydan okumak...


Mayıs/2012

Hayatı, yaşamayı ve mutluluğu gözlerinin içine her bakışımda hissettiğim hayatımın adamına: Babama...

Mart 2011'de kaleme almaya başladığım bu dizeler henüz bu gün tamamlanabildi. Şairin de dediği gibi İnsan bir kere sevmeye görsün... Vesselam!!