Sensizliğe Yine Dayanırım

Sevgilim,
Niye bakışların donuk
Kaşların çatık
Yüreğin katı?

Bıraktığın gibi
Bulamadın, değil mi?
Bütün şaşkınlığın
Hep bundan...

Hâlbuki beni
Böyle de kabul edeceğini
Sanmıştım.
Sevgilim diye boynuma atılacağını,
Aklaşmış saçlarımı,
Okşayıp koklayacağını beklerken
Ben yanılmışım!
Seni otuz yıl boşuna beklemişim...

Şimdi git.
Hiçbir şey sormadan,
Arkana bakmadan...

Ben, bir otuz yıl daha
Sensizliğe yine dayanırım!
Dayanırım!