Sensizliği Verdi Hayat Kucağıma

Aylar mevsimler geçti yokluğunda,
Dokuz ay oldu doğdu sensizliğim sonunda
Verdi hayat sessizce sensizliği koynuma
Bir öpücük kondurdum da yanağına,
Bastırdım sensizliği göğsüme.
Hiç sesin çıkmadı, her zamanki gibi yine.
Bense ağlamak istiyordum
Ama akmıyordu göz yaşlarım,
Kurumuştu sanki göz pınarlarım
Çünkü mutluydum.
Senin sokaklarında, senin diyarındaydım
Her gün geçtiğin sokaklardan geçtim bugün
Yürüdüğün yollarda, gezdiğin parklarda
Ve baktığın yerlerdeydim bugün.
Öyle bir heyecan vardıki içimde
İstesem de ağlayamıyordum
Sadece bir heyecan içinde çocukça gülümsüyordum bu kentte
Her yere, her yüze, her sese dikkat kesiliyordum
Hiçbir anı kaçırmak istemiyordum sanki zamandan
Gölgeme bile iki kez bakıyordum inan
Yürürken aheste aheste bu şehirde
Sanki ilk defa görüyor gibiydim taş duvar binaları, insanları
Şaşırtıyordu, hayran bırakıyordu beni zaman bu güzel şehre
Hepsi aşktandı belkide...

Dokuz ay oldu yüzünü görmeyi,
Sesini duymayalı,
Yanındaki huzuru hissetmeyeli.
Şimdi gün ve gün büyüyecek bu sensizlik
Küçük bir filizken göğsümde
Gün gelip serpilecekte
Artıkça artacak yükü omzumda
Ya bu yükün altında ezileceğim biçare
Ya da öksüz bırakıp gideceğim ben de başka yare
Ama hep benim olacak sensizliğim
Gölgem olacak yanımdan ayırmadığım
Bu gölgenin ışığıyla bu hayatı yaşayacağım.
Şimdi daha küçük, saklayacağım onu
Görmesin kimseler diye
Acıtmasınlar canını,dokunmasın kimse diye
Sımsıkı sarılacağım şimdi yokluğuna
Kimseler kirletmesin diye sensizliği
Ben bile kirletmeyeyim diye hatta
Unutmasam da anmayacağım adını
Sessizce sensizliğime sarılarak seveceğim seni...

Ve bir gün elbet,
Ben hala sensizliği gölgem yapıp,
Hayatın yollarında yürürken çaresiz.
Senin çocukların doğacak
O düşlediğin isimleri koyduğun,
Düşlediğin eli tuttuğun bir de sevdiğin.
Ve onlarla bu sokaklarda yürüyeceksin ,
Belki de onlarla bu parkta oynayacaksın
Sevdiğinle el ele .
Ama ben olmayacağım yanında asla
Bir tokat gibi gerçek şu anda
Ve evet bir gün benimde bir yuvam olacak
Belki de benimde çocuklarım olacak
Düşlediğim gibi biri Deniz
Diğeri Güneş olacak
Deniz ve Güneş
Çaresiz bu isimler de bana hep seni hatırlatacak
Ve bir de peşimde gölgem olacak sensizlik
O da ben nereye gidersem
Nereye bakarsam benimle olacak
Karanlıkta yolumu aydınlatacak
Beni hiç yalnız bırakmayacak
Bir de elbet sen gibi olmasa da bir sevdiğim olacak
Ama asla elimi tutan o can sen olmayacak.
Bir gün sensizlik benim gölgem
Sensizliğin gölgesi de yaşananlar olacak
Ama sevdamız hep başka yüreklere ait olacak...
Ömrümüz ayrı ayrı kentlerde
Kim bilir belki de
Bir daha birbirimizi hiç görmeden geçip gidecek
Bana bir tek sensizlik kalacak senden geriye
Sensizlikteki sana tutunarak geçecek bir ömür verdi hayat yüreğime
Ve sen de bir gün anlarsın sevdamı belki de
Belki de bu ömürde hatırlamassın bir daha adımı bile...
Kader geçmişte, kader gelecekte
Bugündeyse hayat sensizliği verdi kucağıma
Öptüm, sardım, sarmaladım, aldım koynuma
Gülümseyerek derin bir uykuya daldım geleceğe sensizlikle.

Ne mevsimler gelip geçti de yokluğunda,
Kurudu sevdam yazın ortasında,
Sonra esen rüzgar aldı götürdü acılarımı sonbaharda,
Sonra yapraklarım döküldü birer birer soğuk kış gecelerinde,
Derken bahar geldi, çiçek açtım yüreğinden dökülen nağmalerle,
Bana olmasa da serzenişin yine de
Bihaber değilim artık nefes alışından bu yeter yüreğime.

Ne mevsimler, ne yıllar, ne de yüzyıllar
Nafile sevdama tüm zamanlar.
Yüzünü görmesem de, sesini duymasam da hala
Aşığım, aşığım ben sana...

Bu sevda gayrı bir ömür sürer gönül diyarımda...




20 Mart 2011 saat 13:50
BUCA/İZMİR
(Hasan Ağa Parkı)
[email protected].? ~~