Sensizlik

Yokluğun ansızın çöker omuzlarıma.
Sensizlik ağır gelir bedenime.
Ayakta durmaya bile mecalim yok!
Yalnızlığın karşısında dimdik duramıyorum.
Sensizliğin hesabını soramıyorum dumanaltı gecelere.
Var olduğun günler geliyor aklıma.
Dizlerim titriyor işte tam o anda!
Hayallerine dalıp gidiyorum.
Ve ben bir daha kendime gelemiyorum.

Tam unuttum derken yokluğunu,
Denizin dalgaları mavi gözlerini hatırlatıyor bana.
Cansız bedenim dibine çökerken yokluğunun,
Denizin suyuna gerek kalmadan
Dilinin suskunluğunla boğuyorsun beni...

Sensizlikle karşılaşmamak için,
Her seferinde değiştiriyorum yolumu.
İnan ki kaçacak yerim kalmadı artık.
Sensiz geçen her güne inat,
Direnmeye çalışıyorum yokluğuna.
Tükenen ümitler mi yoksa ben miyim kestiremiyorum.
Ve ben senden sonra,
Artık hiçbir soruya yanıt bulamıyorum.

Sensizliği parmaklarımın ucuna kadar hissediyorum.
Sensizliğe isyan ettiğim her köşebaşında,
Bir parçamı bırakıyorum.
Yokluğun didik didik ediyor beni.
Garantisi yok!
Yarına çıkar mıyım bilmiyorum.

Ve ben seni her hatırladığımda,
Bildiğim ne varsa unutuyorum.