Sen/siz/lik

sen varken
nevbaharlarımız vardı mevsimlerimizde
yüzler hep tebessüm, güneşimiz batmazdı...
kokun emniyet ,
kapılar kilitsiz zihinler açık
dünlerine keşkeler çekilerek
yarınlar kovalanmazdı...

ismini anan diller huzrun saadet sokağında yürürdü.
Gölgende yaşayan gönüller her mekanda özgürdü.

gidişin..
aydınlıklarda kör olmuş gözler gibi kapkara
nara atmak bahane kulaklar duyumunu yitirmiş.
Kafatası boş içindeki beyinler erimiş..

ve şimdi....
kirlendi sayfalar, kalemler kanamakta
seni yazan tarih geçmişinden utanmakta
okumak suç, düşünmek zindan zihinlere
silgiler var seni silmek için beyinlerde.....