Sensizlik

Şimdi seni anıyorum
Sensiz geçen bütün gecelerimi
Senin ile kaybettiklerimi anlatıyorum
Bazen soğuk bir rüzgar esiyor üstüme
Sanki şehir üstüme çöküyor
Sevgiye dair ne varsa virgüllerle kesiliyor
Hep arkasından bir acı geliyor
Sessizce esiyor rüzgar ve her şeyi alıp götürüyor
Geride bıraktıklarını da virgüller kesiyor
Sevgiye nokta koyulmuyor
Sanki her aşk arkasından gelenle devam ediyor
Her aşk kaderini yaşayamadan sonlandırılıyor
Sanki romanlar bu şehir ile yazılıyor
Önsözleri olmayan bir yaşamın ortasında
Sessizce ölüm ile yaşam arasında kalıyorum
Sen ve ben diyerek başlıyorum
Her yarım kalan cümleye
Aslında olmaz dedikçe
Anlatıyorum seni geceye
Sonra sessiz bir çığlık oluyorsun
Yastığa başımı koyduğumda
Sanki bütün hayat üstüme çöküyor
Artık sen yoksun diyor her şey
Her gece seni kaybettiğim yerde
Seni kaybettiğim güne geri dönüyorum
Kaybetmişliğimin arkasından sana ağlıyorum
Yoksun biliyorum olmayacaksın da
Ancak yokluğunda yok oluyorum
Hayalsiz ve sevgisiz bir yaşama merhaba diyorum
Ben sevdama her gece elveda dedikçe
Yok oluyorum