Sensizlik..

Sensizliğe kafa tutmadım hiçbir zaman
Yenerim demedim karanlığı
Sabahı hayal ettiğimde
Kaybolup yok olmayı

Alışmışım kazanmaya
Parayla dost alıp kendi gözümü boyamaya
Unutmuşum..Herşey para değil ya
Oysa düşmanmış bana dünya

Kafa tutmayı öğrendiğimi sanmışım
Ne haddime
Düşmana çiçek uzatmışım bilmeden!
Her yüze güleni sen sanmışım

Şimdi odamın karanlığındayım
Işığı açmıyorum hayalin yok diye
Karanlığı sevmiyorum
Fakat alışmalıyım..

Gelmeyeceğini biliyorum
Ne kadar tek dostumsun desem de
Ne kadar buda geçer diye ümitlensemde
Kendime acıyorum

Bu dizeleri her haykırdığımda
Zihnimin boş sayfalarına ismini karalıyorum
Kalbimin taşlaşmamış son zerresine
İsmini kazıyorum

Biliyorsun yazmayı seviyorum
Yazdıkça yazılarda kayboluyorum
Bir daha dönmeyeceğini biliyorum
Ama her nefesimde yalvarıyorum..

Belki birgün döneceksin..