Sensizlik

seninle uyandım yine
önce kokun doldu odama
tekrar tekrar kokladım hayalini
sonra sıcaklığın işledi iliklerime
ısıttın buz tutmuş yüreğimi
hayalin bakıyordu gözlerime
kayboluyordum o derin yeşillikte
ıssız bir yolun sonunda sevdiğine kavuşurcasına
sarıldım bedenine
karanlığıma güneş gibi doğmuştun o sabah
yüzümde güller açmıştı
yalnız bir sesini duyamıyordum
ne sen konuşuyordun ne ben
öylece sustuk saatlerce
bakıştık sarıldık özlem giderdik
bi an için kapamıştım ki gözlerimi
sen gitmiştin o an
tenimden
yüreğimden
haykırmak istiyordum sensizliğe
neden bu ızdırap çile
sevmiştim oysa ben
her gün yeniden yaşamak istemiştim seni
hayaller kurmuştum
seninle büyüyecektim yaşlanacaktım ölecektim...