Sensizlik Gelince

Hüzün çökmüş gözlerine
Solgun dalgın bir yüz
Görmedim hiç seni böyle
Kopuksun hayattan
Hiç mi hatırası yok anıların
Yok muşum gibi yanında
Bakmıyorsun bana
Herkese her şeye
Kötü davranıyorsun
Bense yanında kayboluyorum
Yalnızlığım birikiyor
Bir daha güler miyim bilmiyorum
Bu kıyıcı çağ içinde
Yokluğunun yorgunluğunu yaşıyorum
Bir de senin mesafeli oluşun
Kendi sesimle uyanıyorum
İyice yok oluyorum
Uyandığım her sabah
Saç tellerinle konuşuyorum
Savunmasızım
Geçip gidiyor günler
Kalmadı mutluluk huzur
Onca hatıra
Güz yaprağı gibi düşüyor
Mutsuzluğun şiddeti çoğaltıyor yalnızlığı
Bir kaç kelime sözden başka
Kalmadı bağımız
Kapıyorum gözlerimi
Ruhum
Kımıltısız göl gibi ..