Sensizlik Muamması

Sensizliğin gölgesinde dinleniyorum şimdi...

Gözlerimi kapıyorum,

Bir serinlik kaplıyor ruhumu,

Yankılanıyor sesin kulağımda son kez,

Sanki buğulu bir fısıltı...

Tılsımlı bir kelime yakıyor dudaklarımı,

Elimde olmadan ama anlayamıyorum...

Hem huzur doluyor içim,

Hem de korkulu rüyalara dalıyorum...

Kimim, neyim bilemiyorum,

Nereden geldim, nereye gidiyorum,

En önemlisi neredeyim şu an!

Elimde bir gül beliriyor,

Kokluyorum soldururcasına,

Sonra farkına varıyorum dikenlerinin,

Ama çok geç!

Kan damlıyor cesedimden...

Her damlada boğuluşumu görüyorum,

Her damlada güneş biraz daha kızıllaşıyor,

Yakıyor gözlerimi,

Ve aniden kaybediyor tacını....

Anlam veremiyorum olanlara.

Ay ve yıldızlar beliriyor sonra,

Sanki kol kola girmişler,

Dalga geçiyorlar benimle,

Halbuki ben her gece yalnızlığı yıldızlarla sarardım,

Ay ışığında ağlardım kimse görmesin diye...

Ah dost sandıklarım siz de mi?

Siz de mi terkediyorsunuz beni?