Sensizlik Rıhtımında

Hiç aklıma gelmezdi
sessizliğinin müdavim bir eşkiya edasıyla
gecemi keseceği.
hangı işkencenin gölgesi
suskunluğun.

Ve
incinen hangi nefesin sesiydi
beni içinden söken.
Yaktığın ateşe köz olurken
küle buladın beni.
ne vakit ayrılık estirdi
aldığım nefese ses olan rüzgarın.

Söyle
ne vakit
boğdun dalgalarında bakışlarımı.
Dallarından beni attın atalı
Varlığına alıştığım yokluğuna sıkıştım.
güneş gibi doğduğun masal diyarımda
sözlerin batar
gözlerimin kıyısına.

sensizlik rıhtımında
önce sözlerim susuyor
ardından
sisli kentin bulutu gibi
damlatıyor seni yanağıma tek tek gözlerim.
genzimi yakar.

uzaklaşırken kokusu sen olan bir çiçek
unutur mu seni
sana susayan koca kanatlı bu böcek.