Sensizlik Sessizlik

Yine saat gecenin yarısı olmuş
Elimde kalem önümde boş bir kağıt
Ellerim titreyerek yazıyorum sana olan bu veda şiirini
Farkında değilim bugünde sabah olmuş
Pencereler kapalı perdeler çekili
Kim bilir belki güneş de doğmuştur
Ama işi gücü olanlar çoktan gitti
Bir ben kaldım sabahın sessizliğin de, seni düşünen bir ben
Şimdi bu yorulmuş bedenim
Ne sensizliği ne yalnızlığı kaldırır
Bakıyorum da saat yine gecenin sessizliğin de,
Bir gece daha sensizim ve yalnızım
Gözlerim artık resmine bakar oldu
Gerçi sana söylediğim en güzel sözleri
Tek tek yargılayıp asıyorum
Ama unutmuyorum, unutamıyorum, unutmayacağım
Anlıyorum ki sen benim için herşeysin