Sensizlik Soğuk Ey Yar!

Gittin...
Ellerimde değilsin artık
Dolu, bin ışıklı caddelerde hiçbirşey paylaşmayacağız
Rüzgarlar ayrı yerlerde üşütecek ikimizi
Durgunlaşırım bazen kimse bilmez nedenini
Zaten anlatsam da anlayamazlar seni, benim gibi
Senden sonra yalnız gecelerde avuttum kendimi
Ve yalnız geceler şahit kaldı sensiz gözyaşlarıma...

Bir mısra yazarım bazen şiir olmaz devamı
Sonrası gelmez hayallerimin
Derin bir boşluk olur yalnızlığın eni-boyu
Ve kalakalırım düşlerin ortasında...

Ben hep penceremden yalnız baktım,
Delikanlılığı ters giymiş çocuklara.
Ve sonra senin pencerene
Ardından yumuşacık çırpılan kanatlara takılıp
Seyre daldım Bir serçeyi...

Şimdi ise başka şiirlerin satırlarındayız artık
Çok sesli şarkılardan,şen çocuk suratlarından uzak mısralardayız
Fethedilmiş bir kentin Yitik insanları gibiyiz
Hüzünlü ve saklı tutulmuş cümlelere sığıntı yaşıyoruz
Tabi buna yaşamak denirse...

Hangi ellerden kayıp düştüğümüzü kimbilir?
Ne o eski gülüşlerimiz nede çabucak geçen mazimiz
Hiçbir hatıra bugünümüzü mutlu kılmıyor...

Nasıl yar?
Hangi çok bilinmeyenli problemleri çözemedik?
Hangi fala sorsam cevap vermiyor.
Güne düşmüş yarasalar gibi aptal
Ve bir bir kuş gibi umarsız yaşıyoruz...
Nasıl yar?
Gözlerimizden uzak çizgilerde bakışırken
Öylece dalıp derinliklerden masallar çıkarıyoruz...

Söyle yar...
Sevdamız değilse ellerimize değen
Aşk değilse bu soğuk esen
Ve bunca zaman verdiğimiz tüm savaşlar
Koca bir yalanmı yar?