Sensizlik Yağmuru

Islandım sensizlik yağmurlarıyla
Savruldum hasret rüzgârlarıyla
Deli gibi esti içimde özlemin
Döküldüm hep yaprak yaprak
En koyu hüzünlerin bağrına ben
Yüreğimde dünden kalan arzular
Garip gönlüm bir tek seni arzular
Gidişin ölümün ayak sesleriydi
Ruhuma vuran soğuk nefesleriydi
Bir ıssızlık çökmüş gönül yurduma
Kalbim kederinden olmuş bin parça
Sevdâm öksüz kalmış bir çocuk gibi
Görünmüyor artık elem denizinin dibi
Senden ayrı senden nicedir uzakta
Beklerim ben seni en son durakta
Sona ersin bu elemli ayrılık yolculuğu
Kucaklayalım senle ikimiz mutluluğu

(22 Kasım 2007/ İstanbul)