Sensizlik Zor Ama Seninleyken De Olmuyor

sensizlik zor ama seninleyken de olmuyor
çok denedik bir türlü engeller aşılmıyor
unuttuk olmadı sevdik olmadı
sende mi sorun bende mi aşk bunu bilmiyordu..
yalnız saatlerinde tek adresindim
bunu bile bile senin gözlerine yenildim
sevmek yetmiyormuş bunu anladım
sensizken gecelerde çekip gidişinde arkandan bakıp kaldım
uçurumdan atlayan hep ben oldum
aval aval bakan sen oldun
ben yaşayan ölülerden
sen gününü gün eden gezentilerden
sensizllik zor be serseri ama seninleykende olmuyor
çok denedik taşlar yerine koyulmuyor
artık şiirlerimin tadı yok gibi
sensizlikten herhalda onlarda senin gibi yazılıyor ve bitiyor
ama şunu bil sende bulamadığım ilgiyi bana şiirler veriyor
pencereme artık nedense kuşlar konmuyor
çiçeklerimde solup gidiyor
bana gitme diyen dillerin git der oldu
ağlamaktan gözlerimin feri soldu..
neyi yaşadım neden bağlandım ki sana bilmiyorum
şu aralar kafam karışık nasıl yolda yürüyebiliyorum kendime şaşıyorum
oysa ben sensiz çok mutluydum
sen hayatımda yokken
sen aklımda yokken
en önemliside sen;
sol yanımda yokken
şimdi ise yanımda yoksun içimi yakıyorsun;
sol yanımı yakıyorsun.. ve gidiyorsun
ben bu defa susmak istiyorum
hem susuyor hem umut olan güneşin doğmasını bekliyorum
sensiz..