Sensizlikle Imtihan

Dantelsiz bir gece örtülmüştü yastığımın üstüne, siyah
Ay damlıyordu odamın karanlığına
Ve acılarım bekaretini teslim etmek üzereydi, sualsiz.

Yüzüm hayatın yorgunluğuyla kasılırken
Gözyaşlarım kimliksizliğime ağlıyordu.
Sen, an be an uzaklaşırken kurak coğrafyamdan;
Yağmurlar gökleri yırtarcasına yağıyordu şehrime.
Bi haberdin.
Ucuz bir romanın sarı sayfalarında,
İsminin geçtiği her cümleyi hapsediyordum hafızamın ücralarına.
Zamansız saatlerde çıkarıp dimağımdan
Seriyordum soframa,
Bilmiyordun...

Yokluğunda;
Günlerimin üstü başı pas içindeydi.
Kokuları n sinmişti evin her matemine,
Duvarlar yıldızlara ismini fısıldarken;
Sen,
Başka tenlerin şehvetinde can çekişiyordun.
Tüm uzuvlarım seni ağlarken,
gözlerimde ansız izansız tebessümdün.
Şimdi;
Hangi gecenin hangi siyahına asayım gözlerini
Ya da
Hangi martının kanadını kırayım,
Beyaz bir güvercin uçsun diye...
Söylemsizdin...

Anımsar mısın şimdi erguvan kokulu gezdiğimiz şehirleri
Kumsallarında bıraktığımız aya/k izlerini
Bazen gökyüzünde maviydik
Bazen çılgın okyanuslar da dalga.
Tarihe gölge düşürmüştü aşkımızın önsözü.
Tarifsizdin.

Şimdi
Tam da arkana bakmadan gittiğin sokağın lambasında gözlerim
Birazdan sabah olacak,
Sensizlik usul usul uyanacak günün ilk dakikasına
Saçlarımdaki aklardan hesap soracağım aynaya baktığımda
Sebebin ne diye
Sonra bir avuç suyla geçmişimi gusledip,
Kimsesizliğime gömeceğim aklımı.
Oysa;
Sen ben de yarını hesaplarken;
Ben senle;
Ölümsüzdüm....