Sensizlikle Üşüdüğüm Köşebaşları

Sen sıcak ellerde ısınırken
Ben yokluğunla üşüyorum. . .

Köşebaşları mekanım olmuş
Rüyalarla bile orada buluşurum
Uykuya dalarım titrerken
Bana mevsim yok
Her mevsim aynı şeye çıkar
Tek sen varsın
''Güneşimi getiren''
Bir araba farı ışık olur resmine
Yanımdan geçer gider ve
Hemen bir buse kondururum
Işığı kaybetmeden
Belki son nefes burada alınır
Belki de bu kadar aradan sonra
İlk güneşinimi burada görürüm
Bekleyişteyim
Donmadan gel ısıt beni. . .

Yönüm hep aynı
Sana dönük
Sırtım sokak tabelasına
İsmi okuyunca acıtıyor
''Hüzün sokağı''
Kaç delikanlı uğrar yanıma
Bende sendenim diye
Oturur yanıma dertleşiriz
Ben ona seni anlatırım
Sıra ona gelmez
Bitiremem seni
Biraz ara veririm
Gözlerimdeki yaşları silmek için
Ama dalar giderim
Sana gelirim
Duman duman seni çekerim
Ciğerlerim parçalanır
Sen hiç hissetmez misin beni yanında?
Ben seninleyken her anında
Sana tek dileğim
İnşallah birgün pişman olmazsın
Eğer dermanım olur da
Kalkarsam ayağa
Çekip gideceğim
Yanımda olduğun günleri
Olmadığın günlere katıpta
Biliyorum ki elimde birşey kalmayacak
Sıfırdan başlayacağım. . .

Eğer birgün pişman olupta
Getirirsen beni aklına
Uğra hüzün sokağına
Gitmemiş olursam gör halimi
Eğer gitmiş olursam
Sakın unutma ''seni çok sevdiğimi''. . .