Se(n)ssizlik

Sensizlik! boylu boyunca uzandığında yalnızlığımın koynuna,
Aklım gider,fikrim yiter,dilim sus pus,
Oturur bir eylem-i isyanda
Boy versem de uzanamam varlığına...
Biten her aşk ayrılıktan değil,vazgeçişin işidir,
İnanma her bitti denilen aşka
Ki değilsem yanında vazgeçişten değil ayrılıkdandır aslında...
Ve Sensizlik!;
Tüm mutlulukları şafağından vurduğundan beri,
Her yerde kol gezen kara kızıl bir ölüm sessizliği
Güneşli günlerin kim vurduya gidişi...
Ömrümün alnından kurşuna dizilişi,
Her gülüşte açan kan çiçekleri,
Canımda sızlayan,kanamayan acıtan,
Bir yara ki tıpkı kağıt kesiği...
Her gece yüreğimin arka sokaklarında öldürdüğüm,
Her sabah tekrar dirilen bakışlar,
Okurken kirpiğimde astığım şiirlerin can verişi...
Ne zor iş ! sadakası ,kazası bile olmayan ,
Yokluğunun tarifi...
Şimdilerde ben gözlerimden siliyorsam
Sustuklarımı,astıklarımı,içimde ölenleri,
Çok seviyorsam ezan çiçeklerini,
Çok zaman sabaha karşı uykulara dalıyorsam kalbinde,
Örtüyorsam gözlerini üstüme,
Kalbimin işgüzarlığından,belkide kimsesizliği...
Ayrılıkta yürek değil beden işi, kalbine iyi bak!!!,
Ben senin ne tenini,ne bedenini sevdim ne de suretini,
Kendine iyi bak demiyorum, o çok sevdiğimi,
"KALBİNE İYİ BAK SEVGİLİ"...