Serçe Kanadında

/papatyalar topluyorum sana kendi baharlarımdan/en beyazından
hiç şansım yok bilirim/sakın fallara bakma emi
korkuyorum fal da olsa çıkmayacağından.../








koca bir şehir geçiyor üzerimden arsızca
biliyorum ki saklısında sen varsın
aylardan temmuz
vıcık vıcık nemli bir harda içim dışım
kop gel sana ait sokaklarından
denizleri getirdim sana
dil eyledim seni suskunluğuma



sen ve şehir
ben ve deniz


aklımı zorluyor bu sevdanın manifestosu
bir can var sana ait sol kaburgamın altında
avuçlarımda aşk en kıyağından
aşk deyince don(l)uyor iliklerim
tümden sen kesildim
çek al beni içine şaftım dağılmadan
nefesimde eriyen nefesine dokunsam
denizin tuzu inmiş dudaklarına
saçlarına düşmüş can yakan yakamozlar
kop gel şimdi o haylazın koynundan



sen ve şehir
seni bu şehirde düşünmek bile beni delirtir


önce g/özüme düş
kaldır başını
bu şehir utansın bizden
sev beni
sadece kuşları ürkütmeden
kirli sakalında akladığım bir umut
gözlerin koca bir dünya bulut bulut
unut sevdiğim zamanı unut
uzat şimdi bana ellerini
sıcaklığında sarsın beni bu sevdanın esrikliği
kime ne sana ayyaşlığımdan



sen ve şehir
ben ve deniz
işte biziz


toplayın şu göçmen kuşları üzerimden
çıldırıyorum
bir serçe kanadına vursam sesimi
konsa sol omzuna ve sana dese ki
?seni seviyorum?
bir kez gülümse
bitir ölümle girdiğim bu gerdeği



unutma
tam göğsünün üstünde
güneşi doğurduğun yerdeyim şimdi
bırakma beni...