Serçeler Hep mi Ölür

Eprimiş gönül mahzenimden
Kıyametimi yazıyorum sana.
Seni, imlası bozuk cümlelerde
Satır satır öldürüyorum bu gece.
Ruhumun yedi kat dibine tünemiş
yorgunluklarım vardı benim.
Hiç kimsenin henüz okumadığı,
bilmediği şiirlerimde
ayyuka çıkacak suskularım.
Ruhen bitkin, hayli bedbahtm ama;
Kapana sıkışıp kalmış bir
firak dökülür kirpiklerimden.
Kendini benden alıp
gidişin gelir aklıma,
Ciğerim neştersiz oyulur.
Eğer böyle devam ederse,
Cesedim meçhul bir tabuta koyulur.

Aldanmayın bu serkeş hallerime.
Benim de kalbim üşür sıcak bir
iklimde yaşarken ayrılığı.
Ve alev alev çarparken
yüzüme ihanetin yangınları.
Benim de dik duruşum uğrar bozguna,
Koparken yüreğimin kıyameti.
Sendeler içimin yalnızlığı,
Kanatırken vicdanımı bir hercai.
Oysa o ‘Ruhumun vazgeçilmezi’ idi!
O varken bülbül şakır,
kuşlar ötüşürdü gönül limanımda.
Şimdi kanadı kırık serçeler
can veriyor avuçlarımda.
Onu sevmek ilkin,
‘Dünyada Cenneti kucaklamaktı’
en zifiri karanlıkta.

Yazmaktan geliyorum söğüt
dallarına kondurarak hicranımı.
Fütursuzca asıyorum
göğün göğsüne utancımı.
Saltanatı sona ermiş bir masalın
son cemresiyim bir yetimin feryadında.
Aşkın en güzelini
bertaraf ettiğimden bu yana;
Yarin gözlerine yerleşmiş
bir hüsran bulutuyum.
Ellerini, yüzünü, saçlarını okşayan
parmak uçlarım artık kan revan.
Ömrümü yalpalayan acı ile yığılıp
kaldım, adını bilmediğim sokaklarda.
Ebruli gecelerde susturdum cümlelerimi.

Seni sevmek;
yosun tutmuş taşlar üzerine
yazılmış bir kadere benziyordu.
Ellerimden kayıp giden
tek gerçeğim.
Sende uyuyup, sende uyanabilmek için
ne çok şiirler gömdüm,
girdiğim bu cehennem çukuruna.
Her gece zaman dursa,
dolsa yüreğime yeryüzünde
yaşanmış tüm ayrılıklar;
yine de anlatamam bu figanı.
Gönül mihrabıma taht kurmuş yokluğuna
fısıldadım bu satırları.
Seni sevmek;
bir alev topunu yudumlamaktı.
Seni sevmek,
kaybolduğum şehrin caddelerini
yapayalnız arşınlamaktı.
Kandırmaktı kendimi en afilisinden!
Seni sevmek,
beklerken o hiç gelmeyecek vuslatı;
Mutluluğu ıskalamaktı!
Işte böyle bahtsız bedeviyim.
Senden sonra, ne ölü ne de diriyim.
Artık menzili şaşmış tüm doğruların;
En çok da merhametimin katiliyim!

Kevser Baysal
28 Ekim 2021