Serdar-ı Gülşen

Aşkın doğasına aykırı hayallerim vardı
Doğanın aşkına veya

Kaybetmiştim gözlerimi
Sözlerimi
Bu uğurda

Bir eksik vardı bir yanlış
Karşı konulması gereken bir haykırış

Feda ettim arzularımı
Vazgeçtim mutlarımdan
Koyverdim bilinmezliğe adımlarımı

Başarının hüsnü kabulüne ulaşmak duygusu
Kazanmanın cenneti kıskandıracağı utkusu
Cezbetti yanlışı ve doğrusu mütevazı olmak olan ruhumu

Ellerimin ulaştığı her yer benimdi
Adımlarım ufkumu genişletti
Yetinemedim

Acısıyla tatlısıyla artık aşık olmuştum aşka
Yoktu geriye kalan
Olamazdı hiçbir güç 'daha' dan beni alıkoyan
Yetinmesini bilmeyen bir yetimdi artık yüreğim
Amacı lisansız olan
Kör bir fedai idim artık
Uslanmaz bir süvari

Kadehimde birikmiş onlarca şiirin
Şairi olmuştum
Yudum yudum yürüyordum arşa
Sen olsan da karşımda
Olmasan da
Minnettardım bu sükûtu hayata

Savaş meydanının tam ortasında
Kırmızı akıyordu kar
Yaralarıma saplanıyordu ucu alevli oklar
Acımıyordum
Ağlayamıyordum
Ölüm ilaçtı
Yaşamak adı üstünde bir mucize
Sabretmek sana
Erken kalkmak sofradan, ihanetti aşka
Yükseldim göğe semaya dokundum
Eğildim öptüm toprağı bir daha doğdum

Ele verdim kendimi
Hüzünle boyasınlar diye beni
İmkânsızlıklar içinde bir derya düşledim hep
İmkânsız derinliklerinde kaybolmak
Esaretin karanlığına sığınmak
Ahhh
Nerden bilirdim
Gücümün aşktan geldiğini
Ulaşana kadar kaybolmayacağını dağı
Hiç mi düşünmedim

Ölürken
Ardımda bir intihar mektubu bırakmak istemişimdir hep
O yüzden her gece yazmak için son şansımdır
Bu gece de öyle

Gül görüyorum rüyamda bahara dalıyorum
Gül görüyorum rüyamda kucak dolusu deriyorum
Ben gülşenimi arıyorum
Serime taç eylemek için
Olamadığım iklimin olamadığım güneşi
Olamadığım iklimin olamadığım yeşili
Olmak için
Olamadığım serdar-ı gülşeni
Arıyorum...