Serlevha / Mezar Taşları

Kimsesizlerin kimliği
Ölümün soğuk sessizliği
Anlatır altındaki derinliği

Gün görmemiş bir bebeğin ilk beşiği
Ya da öte dünyaya geçişin eşiği
Ürperten lahutiliği

Bir ana ağlıyor her gün yüzünü sürerek
Zamanın sasıyan kokusunu içine çekerek
Hatırlıyor gideni kendinden geçerek


Yolcu dur ve düşün bir kere
Her gün yenisi dikiliyor birkaç yere
Sen de geleceksin son kertede

Kiminde yazıyor el-baki hüvel baki
Kiminin rengi yosunsu haki
Ama hepsinde yatıyor bir pir-i fani

Hani nerde diyorsun benim taşım
Ellerde taşınır bu soğuk naaşım
Daha ölmeye yakışmazdı yaşım

İşte herkesin bir hikayesi vardır
Kiminin yattığı yer gül bahçesi, kiminin nardır
Son durakta, hüviyet cüzdanı mezar taşı olacaktır...