Serpil
Serpil..
On yedi yaşını bitirip
On sekizinden gün aldı dün gece.
Yakılı mumları dilek tutup söndürür iken
Bir tek şey diledi...
Şarkılar söylendi
Bitişik duvarımın odasında
Halaylar çekildi
Her kesler kendi havasındaydı......
.....Ve kimseler çok sevdiği Hülya bile,
Tutup ellerinden
Haydi, gel diyemedi...
Serpil..
Çalan oydu kapı zilimi
Bir dilim pasta ikramıyla
Öptüm yanaklarından
Giderken adım adım içim sızladı ardından...
Serpil..
Karşı komşum,çocuğum.
Uzunca boyu
İncecik beli
Sarı saçları
Yeşil gözleriyle
Dünyalar güzeliydi
Sevecendi yüzü
Sol yanağındaki gamzesi
Bir kat daha katıyordu güzelliğine
Ah birde;
Az biraz kısa olmasaydı sol bacağı...!
iyi ki doğdun serpil.
sol bacağın kısa ise ne olmuş ki
biliyorum sen takmıyorsun bunu kafana.
özür olarak da kabul etmiyorsun eminim.
bunu sana özür olarak sadece çevrendekiler hissettirebilir.
ben duymuyorum mesela
ama hissederim hissetmem gerekenleri
ille de duy diyenler
hissettirir bana
eksikliğimi.
hüzünlü bir şiirden ziyade
nedense isyan ettirdi bu şiir bana
şu kısacık satırlarımla
affola..
serpili öpüyorum..
tebrikler.
kutlarım...hayatın içinden cımbızla çekiyorsunuz👍👍👍👍👍
emeğine sağlık abicim tebrikleimle👍👍👍👍👍👍
duyguluydu...
tebrikler.
sevgiler.
Hüzün dolu bir şiir,gerçek bir hayat hikayesi sanırım,ellerinize sağlık,kutlarım...