Serüven

bardaktan boşanırcasına yağan bir yağmurun ayak izleri sırtımızda

esin perisi de, hiç işi yokmuş gibi, bizi gözlüyor öte yandan

yürüdükçe dünyayı değiştiriyoruz, farkında mısın

zulüm mihraklarını güldür güldür topa tutuyoruz

kalbin dokunulmazlığını çoğaltıyoruz, akasya dallarından

kaynayan duygular, köpüren sezgiler eksik olmasın ömrümüzün serüveninden

çimenlerin serinliği, işçilerin alın teri, onlar da eksik olmasın

renkler, sesler, kokular, tatlar ve dokunuşlar

ruhuna gittiğimiz her şehirde şen-şakrak karşılasın ikimizi

sabah demeden, akşam demeden, nehirleri, yıldızları, buğday başaklarını ve halkları

nasılsız ve nedensiz benimseyelim benimseyeceksek, şiirin sonsuz uzun çığlığını

(*): Berfin Bahar, Temmuz 2010, Sayı 149

Afrodisyas Sanat, Mart-Nisan 2012, Sayı 32