Serzeniş

Yanık düşlerimin ortasında 

Sesinden süzülen buğunun ardından kalan 

Bir ahvale sürüklenen serzenişlerim ..

Ne oldu neredesiniz?

Siz ki en hoyrat zamanlarda 

Yakıp yıktığınız cağlarımın 

Kör bir sabaha uyandığı

Bir yok oluşun ortasındayım 

Ahlar kar etmiyor bana .

Gündüzün sesi titrerken 

Kaybolan anıların hatrına 

Zamanı esir ettiği bir serzeniş ..

Yolum düşmezken gecenin fecirine 

Şimdi tüm yollar sana çıkmakta 

Sızlanırken ben yüreğimin sesinden 

Dökmüş öfkesini bahara 

Artık güze selam duruyor ..

Hayra açılmıyor ,kilidi kırık ömrüm 

Her solukta iç çekiyor dünlerim

Yokluğunun pençesinde hapsolan ben 

Yıllar geri gelmiyor, bunca acıyla demlenirken ..

Ve ben el sallıyorum tüm hayallere ..

Yoksunluğun böylesine kırgınım 

Kırgınım uzaklaşan yollara 

Mahkum ettiğin ellerim 

Kanıyor her hatırada 

Şimdi bir mum ışığında yazıyorum 

Öfkesine yenilen kahrımı

Hasretin ...  adı yok .