Serzeniş

Haykırıyorum, ama sesim yankılanmıyor,

Bu karanlıkta kaybolmuş bir çığlık gibiyim.

Dünya dönüyor, ama ben dönmüyorum,

Sanki zamana başkaldıran bir gölgeyim.

Ne çok hayal kurduk, ne çok umut verdik,

Ama karşılığında ne aldık, bir kırık kalp mi?

Sorduğum soruların cevabı yok,

Sadece sessizlik, sadece boşluk.

Başkaldırım göğü deler, ama gök sağır,

Çaresizliğim ruhumu boğar, ama dünya kör.

Bir avuç umutla çıktım bu yola,

Ama yolun sonu karanlık,

Sonu belirsiz bir hiçlik.

Bir ışık arıyorum, ama her yer zifir,

Nefes almak bile zor, umut etmek imkansız.

Hangi yöne dönsem, duvarlar var,

Ve ben, duvarların arasında sıkışıp kaldım.

Dünya adil değil, biliyorum,

Ama yine de başkaldırıyorum.

Bu nasıl bir oyun, bu nasıl bir düzen?

Her hamlemde biraz daha kayboluyorum.

Bir çare arıyorum, ama çare yok,

Sadece dipsiz bir kuyu,

Sadece çıkışsız bir labirent.

Ve ben, bu labirentte döne döne yitip gidiyorum.

Nereye baksam, karanlık,

Nereye dönsem, sessizlik.

Haykırışlarım yankılanmıyor,

Çaresizliğim beni tüketiyor,

Ve başkaldırım,

Yüreğimde bir kor gibi yanıyor.