Sesim Boğuluyor Bütün Denizlerde

Beyazın sahiplendiği bir kıştaydı,
Gölgemin kendini yakışı.
Çünkü geçen günler yağmurda,
Sevginin bulutuyla ıslandılar.

Her kayalık dibinde,
Bir aşkı hatırlatır mehtap
Ve yakamoz...
Şimdi ıssız vakitlerdir,
Kimsenin soluğunda,
Ses olmayan vakitler...

Yaşananlar yaşanmıştır,
Artık yaşlanmıştır sis, duman.
Artık bir boran, bir kar kaybolur
Karbonmonoksit durağında.
Herkesin bavulu kendine,
Herkesin göçü kendine yaraşır...

Yeni aşklar bandrollü,
Yeni aşkar aşksız yıkanıyor,
Aşksız kurutuluyor.
Üç- beş bank sonra
Sevgiler unutuluyor.
Yürek kalkansız, yürek ku(sursuz)
Bozduruluyor sevinçler, şarkılar,
İlk öpücükleri kalbin.

Bir aşka bağlanıyorum...
Tüm ışıltısını yitirmiş denizde,
Yırtılıyor yelkenlerim...

Tutunamıyorum hiçbir limana...
Bütün lodosları ezbere biliyorum.
Ancak,
Sesim boğuluyor bütün denizlerde...

Üç öğün acıyla beslenen şehir,
Gecelediğim sokaklarında,
Yağmalanmış bir çadır bile kalmamış bana.
Bu düz aşklarda,
Yokuşsuz kalamıyor caddelerim...