Sesim Titrer Ya Hani Arada
Siyahlar kaplarken zülfün beyazını,
Hasretin yorgan gibi örtüyor,
Her kara geceyi...
Bu küçük şehrin,
Zindanları bekliyor yine beni.
Gece den kalmış,
Karaçalıları salıyor üstüme,
Günlerdir aç gezen bir kurt gibi...
Zülüfünden bir tel gösterde,
Getir beni kendime.
Hani iftar vaktine yakın,
Çok susar ya insan,
Öyle susamış bekliyorum sanki,
Çabuk okunsun diye ezan...
Seninle konuşurken hep,
Arada sesim titrer ya,
Aslında yüreğimdir o,
Senin için titreyen...
Ve bu şehre her yağmur yağdığında,
Kapa gözlerini,
Beni düşün.
Yanında olmasam da senin,
Göreceksin sen de beni,
Tıpkı benim de şu an senin gözlerini,
Yağan yağmur da gördüğüm gibi...
sevdanın sayfadaki aksi çok hoş
kutlarım mehmet sevgiyle kal
gece ve sevgilinin saçları... Bir şiirde aşık biri ne çok nesne buluyor yüreğini anlatmaya. Ama belki de yüreğindeki aşk her nesnede sevgiliyi görür halegetiriyor onu. Kimi zaman zindan karanlığında kalmak oluyor ondan uzak olmak. Kimi zaman bir oruç vaktinin açımıdır ona kavuşmak. araç hangisi olursa olsun karaçalıyla ezanla sevgiliyi yad etmek halkın günlük terimi gibi seçilmiş. Bu da şiiri halk söyleyişine yaklaştırmak oluyor. Romantizm ise yağmurla gördüğü gözlerde yoğunlaşmış. Şimdi yağmur yağsa şairin sevgilinin gözlerine baktığı aklıma gelecek ve yağmuru bir başka gözle bakacağım ben de. Tebrikler Metin can.
defalarca okutabilecek kadar çok güzeldi kutlarım abicim👍
Çok duygulandım, berrak bir yürek usta kalem...Kardeşim benim var ol ..sağ ol...👑
Şiir okudum
Çok güzel di abi