Sesinle Guslet Nefesimi

ı-

ne vakit özlesem sesini
çay karası gözlerimde demlenir
mavi hayaller...
bir dize tutar kirpiklerimden
sokulur cümlelerime...
paramparça içimin en sağlam parçalarıyla
şiir olurum sana...

ne vakit duysam ’günaydın’ deyişini
dilsiz bir çocuğun dilinde bestelenir en güzel şarkılar;
melodileşir tüm yapraklar
toprağa sarılır masmavi gökyüzü
çiçek kokulu yağmurlar altında
dans eder karıncalar
üşümez hiç bir ceylan yavrusu...

duysun istemem benden başkası
korkarım duyupta el açmalarından
yağmur duası tadında tınılarını...
her söze başladığında
doyumsuzca öpmek isterim dudak kıvrımlarını
yorulunca da ,
söküp bedenimden yüreğimi
göğsünde soluklanasım gelir...

ıı-

ne olur izin verme adam !
dokunmasınlar ,kalbine adanan gülüşlerim güneşine doymadan
çalmasınlar avuçlarımdan
birlikte çay içeceğimiz
çizdiğim bahar bahçelerini

ve sen hiç bırakma beni adam !
dönüş yolu olmayan gurbet ellere
gelin etmişken gözlerimdeki yağmurları
hiç ağlamadan...

yakalamışken ,
içimde
elma şekeri gasp edilen
çocuğun elini..

...

eğildim ömrüne , utangaç yüzümle
bıraktım kendimi ılık huzura

adından ötesini ölmek bildiğim topraklarda
can vermeme izin verme !

sesinle guslet nefesimi...

***

elysa