Sesler

İnsanlığımı kullanıyorum
Mavilikleri unutup simsiyah gecelere dalıyor
Geniş ufukların daralan çemberinde
Güven arıyorum aşk dostluk sevgi

Güveni görüyorum
Bölünmüş ikiye dört gözlü kalpler
Yeşillenmiş fidanlar köksüz geriler
Göremiyorum gelecekteyse tüm güven

Aşkı anımsıyorum
Ne güzeldi kim bilir önceleri
Kalbin o gürül gürül seslenişi
Aşk mı

Dostluğu soramıyorum
Neye yarar mavi siyah gelecek kanla sulanıyorsa
Ve o en güzel gülü diken sararsa
Soramıyorum dostluğum kullanılıyor da

Sevgi ise insanlığımda
Onu da ben kullanıyorum ya
Tükenmez tüketilemez bilmezlikten gelinir
Oysa hepimiz biliriz sevgisiz yaşanılmaz

Sesler duyuyorum
Genişlemiş kulakların en hassas yerleri
Zamanda değişmek isteyen kimileri
Getiriyorlar kin nefret ve güvensizliği


Mayıs 1978