Sessiz Çığlık

Beni öldürenlerle konuşmuyorum.

Maktüller hiç konuşur mu? 

Duyar mı? 

Merhamet eder mi? 

Sahi niye ölüyle konuşurlar ki? 

Olmayan vicdanlarını bastırmak için mi?

Bir matem sabahı ölüme toprak atmak için gelir katiller.

Ellerinde küreklerle ön safta, olmayan haklarını helal edenler...

Timsah gözyaşlarıyla dolu taslar kirletirken vücudumu,

Yirmi bir gramlık hayatı unutup sıkmaya çalışıyordum avucumu.

Ölümden korkup sarmalarken vücudumu

Gözyaşlarının pisliğini haykırıyordu kefenimin beyazı.

Bedenimi yıkamak için su aramaya başlarken

Ortalık kerbelaya dönüyordu.

Tanrıdan beni yıkaması için yağmur dualarından kulaklar sağır olurken

Rab, gökten yığınla kemik yağdırıyordu.