Sessiz Çığlıklarım.

Bir temmuz ayı otuzundayız
Kuzeyden eser çılgın poyraz rüzgarları.
İzmir'in Çeşme'sinde, Çiftlik Köyü'ndeyiz,
Geceden düşürmüşler denize yakamozları.

Ne O!...
Bugün dalgaların yine coşmuş
Koca deniz..
Sakin kumsallarına şamar gibi iniyorsun...
Sen benden farksız bunu görüyorum.
İçin acıyor yüreğinden inliyorsun..

Söyle bana koca Derya,
Ben vurgun yemiş deniz adamı gibiyim,
Sende, sessiz çığlıklarla ağlıyorsun..
Kargalar çökmüş denizlerine,
Yelkenler fora, ama sen bakıyorsun.

Ben gibi çağlar da, yanar mısın?
Hırçın dalgalarını sahillerine vurarak.
Koca kayalara çarparak dalgalarını,
Sessiz çığlıklarınla haykırıp çağlar mısın?

Dün sen böyle değildin..
Ben gibi..
Kararsız ve çılgın.
Sakin deryalarında, yumuşak dalgalarınla okşardın kumsalını..
Bir kedi misali okşarcasına kayalarına sırnaşırdın
Ben se, huzurlu ve mutlu toplardım saçlarımı.
O.... Dün dü.. Bugün neden bir başkasın?

Çiftlik köyün rüzgarıyla yarışmaktasın
İçimde sessiz haykırışlarım taşıyor
Bendeki hıçkırıklarıma karışmaktasın


Ağla çılgın deniz.. Ağla!..
Sen de en az ben kadar ağla..

Yırt ve çık...
Sessiz çığlıklarından..
Kurtul düşüncelerinden...
Yalnızlıklarından...

Bırak gülsün şahinler..
Akbabalar kartallar..
Bizim sevdamızı saklar bütün martılar.
Sen senden kurtul bırak baksınlar...

Burdan daha mı yakın gezegenler yıldızlar?
Yokluğu heran yanıbaşımda.
Delikanlı gönlümün acıya kanmış denizi,
Bütün benliğimde zaman bir gergef işler
Yedi renk, yedi günde sayısız belirişler.