Sessiz Sedasız

ömür biçtim daha yeni doğarken kendime
önce yaşamaktan vazgeçmek yok dedim
sonra yaşayamamaktan vazgeçmek
ömür uzadı ; ufuk çizgisi gibi dümdüzdü bugün hayat
göz gözü bu sefer görüyordu
karşımda sen vardın
elinde bir umut
kokunda bahar
ömrümde sukut
ses kesildi bak şimdi
üzerimde tufan estiriyordu
yıldızlar güneşti güneş yerindeydi
sessiz olunuyordu da SEDAsız olunmuyordu bu kesin

sonrasını düşünmeden anı yaşar gibiydim
meyve veren ağacı taşlarken koştum sana
bu hava bu toprak sanki ömrünü adamıştı sana,
ne faydasız ki sevmelerin artık sabrı yok
seda ; meleğim cennete girme isteğim
seni unutulmayacak bir şekilde seviyordum
çünkü unutursam ölürdüm...
unutursam ölümden değil de bir tanem
sensizliğin koynunda geceleri gündüzlere gömdüm
hadi sen gel yemeğinden şimdi
belkide beğenmicen bu şiiri
çünkü sana yazılacak duygu işte bu kadar zorlar beni
çünkü sana değil kelime sana bütün dünyayı versemde
denizde kum tanesi
kum tanesinden yapilmış kale gibi
küçük kalır aşkımın yanında
senin yanında küçülen bedenim gibi....