Sessiz Şehir

Bir gün daha bitiyor,
Güneş çoktan vardı diğer yarım küreye.
Karanlık başladı yavaşça.
Çekildiler birer birer evlerine, sahte dünyamın sahte insanları.
Soğuk ve loş şimdi şehrimin tüm mahalle ve sokakları.

Ne oldu bu şehre, parklarda eser yok sevenlerden,
İzleri belirginleşmiş insanların yüzlerinde, üşümüşlüğün.
Eşkıya mı indi duygulara dağlardan,
Amansız bir salgın mı götürdü ruhları, nedir gördüğüm?
Hangi güç kelepçe vurmuş kalplere,
Yaşam kördüğüm.

Ben bu şehirde sevmiştim oysa, bu şehirde bulmuştum öbür yarımı.
Bu şehirde severken ben, mevsim bahardı.
Sevdalara düştü mü ayrılıklar,
Açmazdı yapraklarını kasımpatılar, kumrular ağlardı.
Sevmiyor çıkmasından en çok üzülense, sevenler değil;
Papatyalardı...